Dziś w nocy niespodziewanie odeszła Pani Izabella Pawelec-Zawadzka, Honorowa Prezes Polskiego Związku Hodowców Koni Arabskich, nazywana nie tylko w Polsce Pierwszą Damą polskiej hodowli koni czystej krwi. Była współzałożycielką PZHKA, przez długie lata prezesem Związku, członkinią Komitetu Wykonawczego WAHO, wieloletnią członkinią zarządu ECAHO, międzynarodowym sędzią, redaktor naczelną magazynu „Araby Magazine”, autorytetem dla kilku pokoleń wielbicieli koni arabskich. Do legendy przeszły jej komentarze towarzyszące pokazom koni arabskich w Polsce.
Urodzona w 1937 roku, mieszkanka Warszawy, córka oficera kawalerii armii carskiej, dorastała, słuchając ojcowskich opowieści o koniach. Studiowała zootechnikę (1954-1958) w ówczesnej SGGW (dziś Akademia Rolnicza). Podczas studiów uczyła się jazdy konnej, trenując m.in. pod okiem mjr. Leona Kona, instruktora Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Zetknęła się także z innymi znakomitymi nauczycielami jeździectwa, wśród nich z płk. Henrykiem Leliwą-Roycewiczem, medalistą olimpijskim i założycielem Klubu Jazdy Konnej na Służewcu. – Nikt nie nauczył mnie tyle, co mjr Roycewicz. Kiedy zgłosiłam się do niego na nauki, wydawało mi się, że coś już umiem, zwłaszcza że miałam za sobą lekcje z majorem Konem. Pułkownik uważał
inaczej. Potraktował mnie, jak zresztą pozostałych jeźdźców, niczym nowicjusza: nawet nas uczył czyścić konie i siodłać. Nim wyjechaliśmy na ujeżdżalnię, długie godziny kazał spędzać w stajni na wsiadaniu i zsiadaniu, wsiadaniu i zsiadaniu, wsiadaniu… a potem jeszcze przejść cały zestaw ćwiczeń woltyżerskich. Wiele wody upłynęło, nim dostąpiliśmy zaszczytu skakania przez przeszkody – opowiadała portalowi „Hej na koń”. Po studiach podjęła pracę w Centrali Handlu Zagranicznego Animex. Z końmi arabskimi zetknęła się bliżej podczas pobytu w Stanach
Zjednoczonych, dokąd wyjechała w 1968 r. wraz z mężem Jerzym Zawadzkim, oddelegowanym z ramienia Animexu do Atalanta Products Corp. znanego hodowcy Leona Rubina, właściciela Sir William Farm. Po powrocie do kraju trafiła do Wydziału Hodowli Koni Zjednoczenia Hodowli i Obrotu Zwierzętami (1972) i tak zaczął się „arabski” etap w jej życiu, związany m.in. z częstymi wizytami w Janowie Podlaskim. Kilka koni dzierżawiła, została też właścicielką pochodzącego z Białki (1996) Emona (Pers – Emoza/Ernal), sprzedanego z czasem na Baleary.
W dziejach polskiej hodowli koni arabskich zapisała się na wiele różnych sposobów, m.in. jako gorąca orędowniczka sprowadzenia do Polski ogiera Monogramm. – Do dziś mam go w oczach. Ten błysk, który mu towarzyszył. Aż otworzyliśmy z dyr. Jaworowskim usta z podziwu! (…) W Monogrammie był nieprawdopodobny ogień, wielka siła. Gdy wkroczył na ring, wszystko było jego. Był bardzo efektowny, kasztanowatej, jakby lekko czerwonawej maści. Wyglądał jakby płonął. I te jego oczy, ciemne, ogromne. Był tak zainteresowany otoczeniem, taki szczęśliwy. A poza tym,
fenomenalnie się ruszał. Amerykanie nie przywiązywali wagi do ruchu i niejednokrotnie próbowali go wręcz ukrywać. A on wszedł jak król. I to zwróciło naszą uwagę – wspominała w ubiegłym roku w rozmowie z portalem polskiearaby.pl („Monogramm. Prawdziwa żyjąca legenda. Taki ogier rodzi się raz na 50 lat!”).
Dla P. Izabelli Pawelec-Zawadzkiej konie, zwłaszcza konie arabskie, były całym życiem. Jak mówiła we wspomnianym wcześniej artykule („Hej na koń”): – W arabach jest magia, osobowość, ciepło i niezwykła łagodność. Nawiązuje się z nimi wyjątkowy kontakt, jak z żadnym innym koniem. Żaden też nie ma takiego spojrzenia.
Cześć Jej pamięci!
