O mały włos, a z powodu pustki w kasie AJC (Amerykański Dżokej Klub Koni Arabskich), będącej efektem kryzysu ekonomicznego w USA, nie odbyłaby się dwudziesta czwarta edycja ceremonii wręczenia prestiżowych Nagród Darley, zaplanowana na 5 i 6 marca w Houston w stanie Teksas. Niemalże w ostatnim momencie organizatorzy uratowali sytuację poprzez aukcję internetową stanówek czołowych ogierów należących do hodowców zrzeszonych w AHA (Amerykański Związek Hodowców i Właścicieli Koni) oraz AJC. Cały dochód z aukcji przekazany został na rzecz organizacji wręczenia nagród. Ciekawostką jest fakt, że i nasi krajowi hodowcy wzięli udział w aukcji, dokładając swoje „cegiełki’’ do sfinansowania ceremonii. Kapituła Nagród Darley (Voting Academy) wybrała następujących zwycięzców sezonu wyścigowego 2010:
W kategorii trzyletnich klaczy, spośród czterech pretendentek, wybór padł na siwą Sanddpiper po Burning Sand od klaczy Novelynn po Patriot Missle (trójkoronowanym synu Wikinga). Klaczka jest hodowli i własności znanego hodowcy koni arabskich Billa Waldrona z Florydy. Sanddpiper w ubiegłym sezonie wyszła na tor sześciokrotnie i wygrała 4 gonitwy, w tym dwie pozagrupowe (Bettsy Rose Filly St. i Dr. Sam Harrison Juvenille Arabain Filly St.). W zmaganiach torowych zdobyła 36 tys. USD.
W klasie trzyletnich ogierów nagrodę otrzymał siwy trzyletni ogier Venom (Alto De Malignne – Triple Five po Calin De Louve), hodowli i własności Guy Neivensa. Ojcem Venoma jest ogier Alto De Malignne, hodowli Szejka Tahnoon Bin Zayed. Sprawdził się on na torach w ZEA i zajmuje boks czołowego w Rigbie Farm należącej do Guy Neivensa. Stanowi od trzech lat i jest to pierwszy sezon torowych zmagań jego potomstwa. Venom jest pierwszym potomkiem Alto De Malignne, który wygrał gonitwę imienną. Venom jest synem sławnej klaczy Triple Five (Calin de Louve – Tiking Away po Wiking), która dostąpiła zaszczytu wpisania na listę Racing Hall of Fame (Wyścigowej Galerii Sław). W swoim pierwszym sezonie na torze Venom wyszedł do startu sześciokrotnie. Wygrał trzy razy i raz był drugi oraz trzeci. Na pierwszym miejscu ukończył gonitwy Delaware Park Arabian Classic Handicap (G1) oraz Alec Courtellis Arabian Juvenile, zarezerwowane dla trzylatków. Na koniec swojego pierwszego sezonu zarobił 66 tys. USD.
W klasie 4-letnich ogierów palmę pierwszeństwa przyznano ogierowi Grilla (Kong – Dixie Darlene po Wiking), hodowli, własności i w treningu u znakomitego znawcy koni arabskich Billa Waldrona (podobnie jak klacz Sanddpiper). Poprzedni sezon nie był dla tego ogiera bardzo udany. Na pięć startów wygrał jeden wyścig, raz był trzeci, a w pozostałych trzech gonitwach uplasował się na płatnych miejscach. W sezonie 2010 poszło mu o wiele lepiej. Na pięć startów wygrał cztery i raz był drugi. Najbardziej prestiżowym zwycięstwem było to w gonitwie The President of UAE Cup (G1), która odbyła się na głównym torze hipodromu w Keeneland w stanie Kentucky. Dosiadany przez Ricardo Chiappe Grilla pokonał dystans 2000 m w 2’15”42. Ostatnie 500 m to była zacięta walka o każdy centymetr z Sand Witchh o pierwsze miejsce na celowniku. Grilla pokonał ją na finiszu o półtorej długości. Dopiero po 11 długościach, na trzeciej pozycji zameldował się na mecie sześcioletni Stoicc (Ala Croixniore – Silky Way po Alongtheway). W następnej gonitwie Delaware Park Arabian Classic Handicap (G1) Grilla był drugi. W trzecim starcie tego sezonu, w Bob Magness Memorial Derby (G2), w stawce siedmiu koni wygrał łatwo o sześć i pół długości nad Full of Fiesta (Nivour de Cardonne – Full of Fitness po MHF Eclips), hodowli Cre Run. Na zakończenie sezonu przekroczył celownik jako zwycięzca w Arabian Delaware Stake, w którym rywalizował z doborową stawką sześciu koni. Grilla ograł swojego rywala Frysk Me Now o cztery i trzy czwarte długości, a trzeci był Stoicc.
W kategorii „Hodowca roku” zwyciężyła po raz kolejny Dianne Waldron, właścicielka potężnej stadniny RoseBrook Farm ze stanu Floryda. Dianne jest jednym z filarów hodowli arabskich koni biegających. Otrzymała wielokrotnie statuetki Darley, np. w kategorii „Koń Roku USA”, w sezonie 2009. W poprzednich latach wyhodowała takich biegaczy, jak trójkoronowany ogier TH Richie 2001 (Calin du Loup – Char Rich Louise po ZT Ali Baba), czy światowej sławy klaczki Triple Five, Unchainedd Melody oraz Victorias Secrett. Poza tym, wiele koni jej hodowli otrzymało w ostatnich 24 latach Nagrody Darley w swoich grupach wiekowych.
Nagrodę Darley dla Właściciela Roku (przyznawaną szczęściarzowi, którego konie „wybiegały” największą pulę nagród w danym sezonie) po raz piąty w ostatnich trzynastu latach otrzymał wspomniany wcześniej Bill Waldron z stanu Floryda.
Jak i w poprzednim roku, tytułem „Trenera Roku” wyróżniono Tracy Nunnaly, która opiekuje się od dwóch sezonów wybitnie uzdolnioną torowo klaczką Sand Witchch. Dżokejem Roku po raz czwarty z rzędu wybrano wspaniałego Williama Hollicka, który dosiadał klaczki Sand Witchh we wszystkich jej zmaganiach torowych w sezonie 2010.
Ale na największe wydarzenie wieczoru, czyli na Nagrodę dla Konia Roku (Darley Horse of the Year) trzeba było czekać aż do końca. Po raz kolejny uhonorowano bardzo dzielną torowo kasztankę Sand Witchh (Burning Sand – Tornado Du Loup po Tornado de Syrah), hodowli Dianne Waldron, a własności znanego trenera Guy Neivensa. To także zwyciężczyni w kategorii klaczy 4-letnich. W poprzednim sezonie Sand Witchh wybrano Koniem Roku i najlepszą klaczką w grupie trzylatek. W 24-letniej historii tego prestiżowego tytułu dwukrotnie wywalczyły go tylko dwa konie i to oba o czysto polskim rodowodzie: najlepiej biegający syn Wikinga, gniady DA Adios 1998, od klaczy Sanibel IA po Samtyr oraz (w latach 1989–1990) gniady ogier z rodu Krzyżyka NF Proof 1985 (Bataann – Szalka po Eleuzis). Dziś DA Adios jest czołowym ogierem w stadninie Cre Run Enterprises LLC, a ogier NF Proof od lat kryje w stadninie Seyvilla Arabians w DeFuniak Springs w stanie Floryda.
Sand Witchh rozpoczęła sezon, wygrywając Sheikh Zayed Bin Sultan Al Nahyan Arabian Cup Open G3, na dystansie 1750 m, w stawce ośmiu pięcioletnich i starszych koni. Ta gonitwa była trzecim członem międzynarodowej serii gonitw im. Szejka Zaida ibn Sultan an-Nahajan. Następna wygrana dzielnej Sand Witchh to Rosebrook Arabian Distaff Turf na dystansie 1700 m, gdzie biegła pod wagą 58 kg, czyli o 5 do 6 kg więcej aniżeli jej siedmiu rywali. Pierwszej porażki w swojej karierze Sand Witchh doznała w gonitwie President of UAE Cup na dystansie 2000 m, na legendarnym torze Keeneland w Kentucky. Przekroczyła celownik na drugiej pozycji w stawce 11 koni, o półtorej długości za zwycięskim siwym ogierem Grilla. Miesiąc później na torze w Delaware znów pokazała klasę, zwyciężając łatwo gonitwę Cre Run Oaks Arabian Distaff. Na zamknięcie sezonu na torze Delaware Park wygrała gonitwę Buzz Brauninger Distaff (G1), niosąc wagę 59 kg, czyli znów o 5, 6 kg więcej aniżeli jej 5 rywali.
Ceremonię ukoronowało wpisanie na bardzo ekskluzywną listę Wyścigowej Galerii Sław (Racing Hall of Fame) siwego ogiera Line Dancer 1994 po Burning Sand od klaczy Du Smaragda po Azlaf Azdib. Dołączył on do tak znakomitych koni polskiego pochodzenia, które wywarły trwały wpływ na hodowlę w Ameryce, jak Sambor, Samtyr, Orzel, Mochacz, Wiking, Monarch AH, NF Proof. Ogier Line Dancer ustanowił 3 rekordy toru. Przyznano mu aż 5 razy Nagrodę Darley. Karierę wyścigową zamknął wynikiem 4/30(24-5-0)17-4, z sumą wygranych 370 000 USD. Obecnie Line Dancer jest czołowym w stadninie Toskhara Arabians. Jego potomstwo od kilku lat można znaleźć w czołówce koni biegających.
Bohaterowie gonitw w 2010 r. w USA:
Sand Witchh:
http://www.youtube.com/watch?v=EgBacPxhPaA
http://www.youtube.com/watch?v=jtOq7Qkxo9w;
Grilla:
http://www.youtube.com/watch?v=UaooKQMFVzw&feature=related
TM Super Bird:
http://www.youtube.com/watch?v=neYj7amiKv8&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=1im_seqUaLQ&feature=related
