24 sierpnia padł w USA (w wieku 25 lat) jeden z najgłośniejszych reproduktorów światowej sceny hodowlanej ostatniego 20-lecia – Sanadik El Shaklan 1983. Ten wybitnie stylowy i urodziwy, niezwykle harmonijny, pełen wyrazu, z piękną długą szyją i wyśmienitą głową, mlecznosiwy ogier był najlepszym europejskim synem El Shaklana 1975 (Shaker El Masri – Estopa/Tabal), produktu egipsko-hiszpańskiej kombinacji, którą z powodzeniem stosowali Heinz i Sigi Merzowie, właściciele stadniny Om El Arab w Niemczech. El Shaklan, reprezentant linii Morafica, po pierwszym etapie kariery reproduktorskiej (kiedy to spłodził Sanadika, ale też jego pełnego brata – s. El Mokari 1981, Młodzieżowego Czempiona Europy z 1982 r., oraz kszt. Sharem El Sheikha 1983) oraz zdobyciu tytułu Czempiona Europy i Wiceczempiona Świata w 1981 r., został przeniesiony, wraz z częścią stadniny Om El Arab, do USA, gdzie popisał się kolejnymi udanymi synami: CH El Brillo 1985 i El Sher-Mannem 1985. Później los rzucił go do Brazylii (po rozwodzie państwa Mertzów). Ostatecznie El Shaklan zakończył życie w 2001 r. w Argentynie, w stadninie Haras El Atalaya należącej do księcia Federico Zichy-Thyssen, gdzie urodził się inny jego znany syn ZT Shakfantasy (od RH Light Fantasy/Bey Shah). Ciekawe, że w Argentynie ostatnimi partnerkami El Shaklana były zakupione ongiś z Janowa Podlaskiego: Cedynia/Eldon i Pistacja/Probat. Ze wszystkich synów El Shaklana bezsprzecznie najlepszym i najgłośniejszym okazał się Sanadik El Shaklan, którego matką była niemieckiej hodowli Mohena, czempionka z Belgii, jedna z najlepszych córek Hadbana Enzahi (EG), kolejnego po Moraficu syna legendarnego Nazeera. Z linii Hadbana wywodzi się m.in. Asfour, kary Simeon Sadik (AU), czy użyty w Polsce HS Etiquette, jednak sam Hadban zyskał sławę głównie jako ojciec klaczy-matek.

Jay i Sigi Constanti z Om El Arab International w Santa Inez w Kalifornii upatrują źródeł sukcesów reproduktorskich Sanadika właśnie w udanym połączeniu egipsko-hiszpańskim. „My nie hodujemy hiszpańskich arabów – mówili w marcu tego roku magazynowi „Arabian Horse World” – ale wprowadzamy hiszpańską pulę genów i jej zalety do naszego programu hodowlanego”. Podkreślali, że Sanadik, podobnie jak jego ojciec El Shaklan, ma równo po połowie hiszpańskiej i egipskiej krwi. „Sanadik jest ucieleśnieniem naszego ideału klasycznego ogiera arabskiego – deklarowali przy innej okazji. – Ma egzotyczny typ, zbalansowaną budowę i przyjemny charakter.” Ich zdaniem, to Estopa, klacz założycielka Om El Arab International, przekazywała swym potomkom najbardziej pożądane cechy. „Jeśli o jednym koniu można powiedzieć, że dzięki niemu pojawił się na mapie cały nowy program hodowlany, to stwierdzenie to dotyczy właśnie Estopy” – zaznaczali z dumą.

Sanadik stał się w USA wyśmienitym i modnym reproduktorem, niezwykle pożądanym przez hodowców na całym świecie. Dzierżył już wówczas tytuł Młodzieżowego Czempiona Świata z Paryża. Wśród licznej grupy jego potomków (ponad 350 sztuk) znalazło się wiele czempionów pokazowych, ale też cennych hodowlanie córek i synów używanych w najlepszych stadninach USA, Europy i Bliskiego Wschodu. W gronie najbardziej znanych i utytułowanych potomków Sanadika na naszym globie jest przepiękna michałowska s. El Dorada 1998 od Emigrantki/Eukaliptus, która odziedziczyła po nim fantastycznie długą i finezyjną szyję, prezencję oraz styl i charyzmę. El Dorada zalicza się dzisiaj do najcenniejszych i najgłośniejszych klaczy polskiej hodowli ostatniej dekady. Młodzieżowa Czempionka Polski i Europy, Narodowa Czempionka Polski, Czempionka Pucharu Narodów, Wiceczempionka Europy i Czempionka USA z 2007 r., jest przy tym matką stale progresującej gn. El Mediny 2004 po Gazal Al Shaqab (92 punkty w czasie tegorocznego Narodowego Pokazu i 4 miejsce w klasie klaczy 4-6-letnich). W Michałowie jej półsiostrą „po mieczu” była s. Eligia 1998 od Escalony/Eldon, która dała 3 córki, w tym s. Elirdię 2006 po Poganin. W Janowie Podlaskim do dziś stoi inna klasowa córka Sanadika, s. Andaluzja 1998 od Antwerpii/Eternit – matka m.in. s. Alerta 2005 po Piaff, Młodzieżowego Czempiona Polski z 2006 r. Dwa ogierki po Sanadiku przyszły na świat w prywatnej stadninie Falborek Arabians: s. El Emadik 2003 od Emanty/Pamir i s. Pesolid 2002 od Perturbacji/Eukaliptus. Pierwszy z nich wziął udział w tym roku w Narodowym Pokazie w Janowie Podlaskim i w rywalizacji ogierów 4-8-letnich zdobył 88 pkt. Ostatnim, urodzonym w Polsce, potomkiem Sanadika jest michałowska s. Gioconda 2007 od Gailardii/Ekstern, która jednak nie ma szans pójść w ślady El Dorady, gdyż (jak się okazało w Białce – 87,67 pkt. i 12 miejsce w klasie) nie ma urody swej półsiostry, co zresztą nie przekreśla jej wcale jako przyszłej klaczy-matki. Patrząc na nią można jednak wysnuć tezę, iż córka Eksterna nie była optymalnym materiałem pod klasycznie saklawiańskiego Sanadika.

Wśród szeregu jego europejskich potomków wyróżnił się urodzony w Niemczech, podobnie jak ojciec i dziadek, s. Om El Extreem 1998, syn klaczy Om El Bint Shaina po Sharem El Sheikh, a więc blisko zinbredowany na El Shaklana. Nasieniem tego ogiera (Narodowego Czempiona Hiszpanii z 2004 r.), który ma spore szanse zostać (obok Om El Bendigo, Om El Shahmaana i Om El Exquisita, pełnego brata Om El Extreema) faktycznym sukcesorem Sanadika, zostało zainseminowanych kilka klaczy w Polsce, w tym klasowa janowska Olita/Ecaho. W ten sposób pojawiła się na świecie s. Oktavia 2003, która w debiucie dała obiecującą s. Orletkę po Ararat. W prywatnej stadninie Dar Duni po Om El Extreem urodziła się jeszcze s. Armida 2003 od Armenii/Tallin sprzedana do Niemiec oraz udanie startujący na pokazach gn. Wextreem 2003 od Wierszy/Egon – triumfator klasy ogierków 2-letnich w 2005 r. w Białce, który ma wiele danych ku temu, by zostać godnym reprezentantem linii El Shaklana w naszej hodowli.

Poszukując „polskich śladów” Sanadika El Shaklana, nie od rzeczy będzie zaakcentować fakt, iż jest on także dziadkiem – poprzez swą wybitną, bodaj najlepszą, córkę Om El Sanadivę (US), Czempionkę Pucharu Narodów i Świata – wyśmienitego i utytułowanego (m.in. Młodzieżowy Wiceczempion Pucharu Narodów i Świata, Narodowy Czempion USA), sprowadzonego w ubiegłym roku do SK Kielnarowa gn. FS Bengali po Kubinec (SU). Om El Sanadiva była wielokrotnie kryta w Niemczech ogierem Kubinec, dając za każdym razem klasowego potomka (Bay Diva, Bint Sanadiva, Sweet Sanadiva, Bay Dream, Shakaar Ibn Sanadiva). Ciekawe, że jednym z ostatnich źrebaków po Sanadiku jest amerykański syn wyeksportowanej tam parę lat temu janowskiej Artemizy/Eukaliptus – s. Presley FF 2007. Jak więc widzimy, tak El Shaklan, jak i Sanadik El Shaklan swe kariery hodowlane kończyli z klaczami polskiej hodowli; podobnie też obydwaj zapisali się znacząco na światowej scenie hodowlanej, tworząc własną charyzmatyczną sublinię męską w ramach linii Morafica i przepotężnego rodu męskiego Saklawi I or.ar.