Reklama
Polskie ślady Sanadika El Shaklana

Hodowla

Polskie ślady Sanadika El Shaklana

Sanadik El Shaklan, fot. Sigi Constanti, źródło: www.omelarab.com
Sanadik El Shaklan, fot. Sigi Constanti, źródło: www.omelarab.com

Podziel się:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email
Sanadik El Shaklan, fot. Sigi Constanti, źródło: www.omelarab.com
Sanadik El Shaklan, fot. Sigi Constanti, źródło: www.omelarab.com

24 sierpnia padł w USA (w wieku 25 lat) jeden z najgłośniejszych reproduktorów światowej sceny hodowlanej ostatniego 20-lecia – Sanadik El Shaklan 1983. Ten wybitnie stylowy i urodziwy, niezwykle harmonijny, pełen wyrazu, z piękną długą szyją i wyśmienitą głową, mlecznosiwy ogier był najlepszym europejskim synem El Shaklana 1975 (Shaker El Masri – Estopa/Tabal), produktu egipsko-hiszpańskiej kombinacji, którą z powodzeniem stosowali Heinz i Sigi Merzowie, właściciele stadniny Om El Arab w Niemczech. El Shaklan, reprezentant linii Morafica, po pierwszym etapie kariery reproduktorskiej (kiedy to spłodził Sanadika, ale też jego pełnego brata – s. El Mokari 1981, Młodzieżowego Czempiona Europy z 1982 r., oraz kszt. Sharem El Sheikha 1983) oraz zdobyciu tytułu Czempiona Europy i Wiceczempiona Świata w 1981 r., został przeniesiony, wraz z częścią stadniny Om El Arab, do USA, gdzie popisał się kolejnymi udanymi synami: CH El Brillo 1985 i El Sher-Mannem 1985. Później los rzucił go do Brazylii (po rozwodzie państwa Mertzów). Ostatecznie El Shaklan zakończył życie w 2001 r. w Argentynie, w stadninie Haras El Atalaya należącej do księcia Federico Zichy-Thyssen, gdzie urodził się inny jego znany syn ZT Shakfantasy (od RH Light Fantasy/Bey Shah). Ciekawe, że w Argentynie ostatnimi partnerkami El Shaklana były zakupione ongiś z Janowa Podlaskiego: Cedynia/Eldon i Pistacja/Probat. Ze wszystkich synów El Shaklana bezsprzecznie najlepszym i najgłośniejszym okazał się Sanadik El Shaklan, którego matką była niemieckiej hodowli Mohena, czempionka z Belgii, jedna z najlepszych córek Hadbana Enzahi (EG), kolejnego po Moraficu syna legendarnego Nazeera. Z linii Hadbana wywodzi się m.in. Asfour, kary Simeon Sadik (AU), czy użyty w Polsce HS Etiquette, jednak sam Hadban zyskał sławę głównie jako ojciec klaczy-matek.

Jay i Sigi Constanti z Om El Arab International w Santa Inez w Kalifornii upatrują źródeł sukcesów reproduktorskich Sanadika właśnie w udanym połączeniu egipsko-hiszpańskim. „My nie hodujemy hiszpańskich arabów – mówili w marcu tego roku magazynowi „Arabian Horse World” – ale wprowadzamy hiszpańską pulę genów i jej zalety do naszego programu hodowlanego”. Podkreślali, że Sanadik, podobnie jak jego ojciec El Shaklan, ma równo po połowie hiszpańskiej i egipskiej krwi. „Sanadik jest ucieleśnieniem naszego ideału klasycznego ogiera arabskiego – deklarowali przy innej okazji. – Ma egzotyczny typ, zbalansowaną budowę i przyjemny charakter.” Ich zdaniem, to Estopa, klacz założycielka Om El Arab International, przekazywała swym potomkom najbardziej pożądane cechy. „Jeśli o jednym koniu można powiedzieć, że dzięki niemu pojawił się na mapie cały nowy program hodowlany, to stwierdzenie to dotyczy właśnie Estopy” – zaznaczali z dumą.

El Dorada, fot. Mateusz Jaworski
El Dorada, fot. Mateusz Jaworski

Sanadik stał się w USA wyśmienitym i modnym reproduktorem, niezwykle pożądanym przez hodowców na całym świecie. Dzierżył już wówczas tytuł Młodzieżowego Czempiona Świata z Paryża. Wśród licznej grupy jego potomków (ponad 350 sztuk) znalazło się wiele czempionów pokazowych, ale też cennych hodowlanie córek i synów używanych w najlepszych stadninach USA, Europy i Bliskiego Wschodu. W gronie najbardziej znanych i utytułowanych potomków Sanadika na naszym globie jest przepiękna michałowska s. El Dorada 1998 od Emigrantki/Eukaliptus, która odziedziczyła po nim fantastycznie długą i finezyjną szyję, prezencję oraz styl i charyzmę. El Dorada zalicza się dzisiaj do najcenniejszych i najgłośniejszych klaczy polskiej hodowli ostatniej dekady. Młodzieżowa Czempionka Polski i Europy, Narodowa Czempionka Polski, Czempionka Pucharu Narodów, Wiceczempionka Europy i Czempionka USA z 2007 r., jest przy tym matką stale progresującej gn. El Mediny 2004 po Gazal Al Shaqab (92 punkty w czasie tegorocznego Narodowego Pokazu i 4 miejsce w klasie klaczy 4-6-letnich). W Michałowie jej półsiostrą „po mieczu” była s. Eligia 1998 od Escalony/Eldon, która dała 3 córki, w tym s. Elirdię 2006 po Poganin. W Janowie Podlaskim do dziś stoi inna klasowa córka Sanadika, s. Andaluzja 1998 od Antwerpii/Eternit – matka m.in. s. Alerta 2005 po Piaff, Młodzieżowego Czempiona Polski z 2006 r. Dwa ogierki po Sanadiku przyszły na świat w prywatnej stadninie Falborek Arabians: s. El Emadik 2003 od Emanty/Pamir i s. Pesolid 2002 od Perturbacji/Eukaliptus. Pierwszy z nich wziął udział w tym roku w Narodowym Pokazie w Janowie Podlaskim i w rywalizacji ogierów 4-8-letnich zdobył 88 pkt. Ostatnim, urodzonym w Polsce, potomkiem Sanadika jest michałowska s. Gioconda 2007 od Gailardii/Ekstern, która jednak nie ma szans pójść w ślady El Dorady, gdyż (jak się okazało w Białce – 87,67 pkt. i 12 miejsce w klasie) nie ma urody swej półsiostry, co zresztą nie przekreśla jej wcale jako przyszłej klaczy-matki. Patrząc na nią można jednak wysnuć tezę, iż córka Eksterna nie była optymalnym materiałem pod klasycznie saklawiańskiego Sanadika.

Wextreem, fot. Katarzyna Dolińska
Wextreem, fot. Katarzyna Dolińska

Wśród szeregu jego europejskich potomków wyróżnił się urodzony w Niemczech, podobnie jak ojciec i dziadek, s. Om El Extreem 1998, syn klaczy Om El Bint Shaina po Sharem El Sheikh, a więc blisko zinbredowany na El Shaklana. Nasieniem tego ogiera (Narodowego Czempiona Hiszpanii z 2004 r.), który ma spore szanse zostać (obok Om El Bendigo, Om El Shahmaana i Om El Exquisita, pełnego brata Om El Extreema) faktycznym sukcesorem Sanadika, zostało zainseminowanych kilka klaczy w Polsce, w tym klasowa janowska Olita/Ecaho. W ten sposób pojawiła się na świecie s. Oktavia 2003, która w debiucie dała obiecującą s. Orletkę po Ararat. W prywatnej stadninie Dar Duni po Om El Extreem urodziła się jeszcze s. Armida 2003 od Armenii/Tallin sprzedana do Niemiec oraz udanie startujący na pokazach gn. Wextreem 2003 od Wierszy/Egon – triumfator klasy ogierków 2-letnich w 2005 r. w Białce, który ma wiele danych ku temu, by zostać godnym reprezentantem linii El Shaklana w naszej hodowli.

FS Bengali, fot. Erwin Escher
FS Bengali, fot. Erwin Escher

Poszukując „polskich śladów” Sanadika El Shaklana, nie od rzeczy będzie zaakcentować fakt, iż jest on także dziadkiem – poprzez swą wybitną, bodaj najlepszą, córkę Om El Sanadivę (US), Czempionkę Pucharu Narodów i Świata – wyśmienitego i utytułowanego (m.in. Młodzieżowy Wiceczempion Pucharu Narodów i Świata, Narodowy Czempion USA), sprowadzonego w ubiegłym roku do SK Kielnarowa gn. FS Bengali po Kubinec (SU). Om El Sanadiva była wielokrotnie kryta w Niemczech ogierem Kubinec, dając za każdym razem klasowego potomka (Bay Diva, Bint Sanadiva, Sweet Sanadiva, Bay Dream, Shakaar Ibn Sanadiva). Ciekawe, że jednym z ostatnich źrebaków po Sanadiku jest amerykański syn wyeksportowanej tam parę lat temu janowskiej Artemizy/Eukaliptus – s. Presley FF 2007. Jak więc widzimy, tak El Shaklan, jak i Sanadik El Shaklan swe kariery hodowlane kończyli z klaczami polskiej hodowli; podobnie też obydwaj zapisali się znacząco na światowej scenie hodowlanej, tworząc własną charyzmatyczną sublinię męską w ramach linii Morafica i przepotężnego rodu męskiego Saklawi I or.ar.

Podziel się:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email
Reklama
Reklamy

Newsletter

Reklamy
Equus Arabians
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.