Dzisiejszy wybór czempionów rozpoczął się efektownym pokazem w wykonaniu Gwardii Republikańskiej – i choć gwardziści nie dosiadali arabów, niewątpliwie ich pojawienie się wprowadziło podniosły nastrój. Zanim na ring weszły najlepsze konie arabskie świata, zobaczyliśmy jeszcze bardzo reklamowane w Paryżu „tańczące konie” (do orientalnej muzyki zwanej „tabla beladi”) z Rabab Stud w Egipcie. Był to, jak się dowiedzieliśmy, pierwszy pokaz tej sztuki w Europie, a wziął w nim udział m.in. Salem bin Laden, syn właściciela stadniny.
Dopiero potem na arenę wkroczyli sędziowie, którzy złożyli uroczystą przysięgę, że będą bezstronni i uczciwi. I w końcu zaczęły się czempionaty – dla polskich kibiców wyjątkowo emocjonujące, bo w każdej grupie nasz kraj miał co najmniej jednego przedstawiciela.

Pierwsze pokazały się klacze młodsze, po których wyraźnie znać było zmęczenie rozgrywkami – nie ruszały się najlepiej i nie zrobiły na publiczności wielkiego wrażenia. Wynik także okazał się zaskakujący, biorąc pod uwagę, że zdecydowaną faworytką od początku była Venetzia (Versace – Giavanna/NV Beau Bey), reprezentująca Katar. Tymczasem tytuł czempionki klaczy młodszych odebrała jej Layan Al Khalediah (Dakharo – Padrons Amour/Padron) z Arabii Saudyjskiej. Wychowanka Al Khalediah Stables wybrana została niemal jednogłośnie, bo głosowało na nią aż sześcioro z siedmiorga sędziów. Venetzia okrzyknięta została wiceczempionką głosami czworga sędziów.

Wydawało się, że w rywalizacji klaczy starszych górą będzie El Dorada (Sanadik El Shaklan – Emigrantka/Eukaliptus), prezentowana przez Grega Galluna. Wygląda jednak na to, że klacz ta lepiej czuje się w rękach Mariusza Liśkiewicza. Dziś bezapelacyjnie najlepsza okazała się Kwestura (Monogramm – Kwesta/Pesennik), która otrzymała wielkie brawa od zachwyconej publiczności. Czworo sędziów typowało ją na czempionkę, jej wielką zwolenniczką była na pewno p. Sylvia Eberhard, która nie kryła radości po ogłoszeniu wyników. Wiceczempionka Col Cora (Wagner – Calika/Mentik) niespecjalnie pokazała się w ruchu, nie miała więc szans na pobicie Kwestury.
Z polskich klaczy na pewno bardzo dobrze wypadła należąca do Jadem Arabians Eberia (Ecaho – Ebola/Eldon). Po Palmirze (Monogramm – Palestra/Penitent) zaś było widać, że nie jest w szczytowej formie (od przybycia do Paryża miała problemy ze zdrowiem i podwyższoną temperaturę).

Dla wszystkich było oczywiste, że walka o czempionat ogierów młodszych rozegra się miedzy Marajjem (Marwan Al Shaqab – RGA Kouress/Kouvay Bey) a Marquisem (Marwan Al Shaqab – Rohara Magnifica/Echo Magnifficoo). Marquis lepiej się ruszył, ale popis Scotta Allmana z Marajjem nie pozostawił wątpliwości co do wyniku. Już na wejściu tę parę powitały wielkie brawa. Na czempiona typowało Marajja pięcioro z siedmiorga sędziów, za wiceczempionatem dla Marquisa było czworo.

Można śmiało stwierdzić, że wśród ogierów starszych plan został wykonany, ponieważ Dakharo (Dakar El Jamaal – FOF Kharolina/Padrons Psyche), który przyjechał po zwycięstwo, został czempionem, mimo że (według mojej osobistej opinii) chyba nie do końca pokazał swoje mozliwości: był niespokojny, skakał, stawał dęba. Jednak i tak Escape Ibn Navarrone-D (AS Sinans Pacha – Navarrone P/El Khadir P), bardzo dobrze pokazany przez Franka Spoenle, musiał ustąpić mu pola.
Esparto (Ekstern – Ekspozycja/Eukaliptus), prezentowany przez Katrien van Dyk, na stój wypadł lepiej niż z Frankiem Spoenle, ale nie pokazał swych możliwości w ruchu; był zdekoncentrowany, co odbiło się na ogólnym wrażeniu. Nie można mieć pretensji do Poganina (Laheeb – Pohulanka/Pepton), który otrzymał duże brawa za swój występ, wydaje się jednak, że prezentujący go Piotr Dwojak był nieco zawiedziony ostatecznym wynikiem, gdyż na Poganina w końcu nie głosował żaden z sędziów.
Wielkim showmanem okazał się Piligrim (Balaton – Popowa/Podsnejnik), który – fantastycznie współpracując z prezenterem – wypadł dużo lepiej niż wczoraj w czasie rozgrywek w klasach. Także Sandhiran (Sanadik El Shaklan – China Moon/El Hilal), rewelacyjnie prezentowany przez Paolo Capecciego miał dziś swój dzień. Nie można narzekać również na Grafika (Eukaliptus – Gaskonia/Probat). Czempionat ogierów starszych był zatem pokazem koni o najwyższej światowej klasie.

Z polskiej ekipy najwięcej powodów do zadowolenia ma na pewno dyr. Jerzy Białobok, nie tylko ze względu na fantastyczny występ Kwestury, która otrzymała też laur dla najwyżej ocenionego konia pokazu, a wczoraj nagrodzona została za ruch. Wszystkie bowiem konie z Michałowa udowodniły, że mogą śmiało mierzyć się ze światową czołówką, nawet niedysponowana chwilowo Palmira. Z innych uczestników powody do dumy miała stadnina Al Shaqab. Przed wyborem czempiona ogierów starszych nastąpiła prezentacja potomstwa Marwana Al Shaqab (obdarzonego tytułem najlepszego reproduktora pokazu). Przypomniano sukcesy ogiera, a jego synów – wszyscy znaleźli się co najmniej w Top Ten – zaproszono na ring: czempiona i wiceczempiona ogierów młodszych oraz Mardigrasa JMF (od JMF Daretodream/Magic Dream).
Najbardziej zawiedzionymi uczestnikami czempionatu w Paryżu są zapewne właściciele Venetzii, która przyjechała po najwyższy laur, a zadowolić się musiała drugim miejscem. Także faworytka Athenaa wyjeżdża z Paryża z wynikiem poniżej oczekiwań.

Polskie konie na pewno zostały docenione: znalazły uznanie w oczach sędziów, mimo dużej ekspansji i nacisku na promocję koni z Bliskiego Wschodu. Z morderczej rywalizacji w Paryżu nasze konie wyszły bezapelacyjnie obronną ręką.

Czempionka Klaczy Młodszych
Layan Al Khalediah
Wiceczempionka Klaczy Młodszych
Venetzia
Czempion Ogierów Młodszych
Marajj
Wiceczempion Ogierów Młodszych
Marquis
Czempionka Klaczy Starszych
Kwestura

Wiceczempionka Klaczy Starszych
Col Cora
Czempion Ogierów Starszych
Dakharo
Wiceczempion Ogierów Starszych
Escape Ibn Navarrone-D

Relacja z sobotnich rozgrywek w klasach ogierów

Relacja z piątkowych rozgrywek w klasach klaczy