Amerykańskiej hodowli reproduktor Ontario HF (Monarch AH – Orzonna/Pepton), stanowiący od 2008 roku w SK Tarnawka (powiat rzeszowski), miał istne „wejście smoka” na wyścigach w Warszawie w sezonie 2012, jako ojciec potomstwa wpisanego do PASB. Wedle oficjalnej statystki opublikowanej na stronie internetowej Polskich Wyścigów Konnych, Ontario HF zajął pierwsze miejsce pod względem wygranych sum – 17 biegających koni po tym ogierze wygrało 216 140 zł. Druga lokata przypadła Akbarsowi (Nougatin – Arka/Karnaval) – 151 860 (8 koni), a trzecie Gangesowi (Monogramm – Garonna/Fanatyk) – 119 550 (26 koni).
W sezonie 2012 wygrały 4-latki po Ontario HF: Addis – 3, Ekorix i Wasilew – po 2, Wielki Damati, Evilla i Mizara – po 1; 3-latki: Netka i Migma – po 3, Wielka Damira – 2 i Wares, Fibia oraz Auza – po 1; bez zwycięstwa pozostały: czteroletnia Manoria oraz trzylatki: Galaxy, Mohamedia, Elegra i Merlini. W ub. roku 12 koni po Ontario odniosło w sumie 21 zwycięstw.
W ciągu dwóch sezonów (2011–2012) biegało po Ontario HF 19 koni: w 2011 – 7 w i 2012 – 17. Czternaście z nich odniosło w sumie 29 zwycięstw:
Addis – 5 (2 razy 3l, w tym Peptona I gr., 3 razy 4l, w tym El Ghazi I gr.).
Wielki Damati – 4 (3 razy 3l, w tym Eldona I gr. i Piechura kat. B, 1 raz 4l. – Porównawcza, drugi w Derby i Memoriale Bogdana Ziemiańskiego.
Ekorix – 3 (raz 3l i 2 razy 4l)
Wasilew – 3 (raz 3l, 2 razy 4l)
Manoria – 1 (3l)
Temmuz – 1 (3l)
Evilla – 1 (4l)
Mizara – 1 (4 l, w Dąbrówce)
Netka – 3 (w tym Baska kat. B i Sambora kat. A).
Migma – 3 ( w tym Orgii I gr. i Sasanki kat. B).
Wielka Damira – 2 (druga w Sasanki kat. B).
Auza – 1 (4 razy druga).
Fibia – 1 (druga w Amuratha).
W debiucie wygrały tylko Netka i Wares.
Nie wygrały w wieku 3l: Etoria (szósta w debiucie i zakończyła karierę), Merlini (1 raz drugi), Elegra (2 razy trzecia), Galaxy (szósty i piąty) i Mohammedia (pobiegała raz i była ostatnia w stawce 8 koni, cztery razy wycofywana z powodu kontuzji).
Naprawdę wielki Wielki Damati
Palmę pierwszeństwa należy przyznać bezsprzecznie Wielkiemu Damatiemu (od Wielka Dama/El Amor), hodowli i własności Krzysztofa Zakolskiego, trenowanemu przez Jana Głowackiego. Wspaniale finiszował on w Derby na drugie miejsce za Piratem (Akbars – Parafraza/Arbil), bijąc pewnie słabnącego faworyta, syna słynnego Tiwaiqa, Hyaffa Al Khalediah. Swój wielki talent wyścigowy potwierdził w Porównawczej, odbierając zwycięstwo Piratowi na ostatnich metrach, po pięknej walce.
Z czterolatków wyróżnił się także wyhodowany przez Zbigniewa Górskiego Addis (od Amina/Murat-Gazon), trenowany przez Małgorzatę Łojek. Wygrał on trzy wyścigi. Po dwie gonitwy wygrały nierówno biegający Ekorix (od Elba/Gabaryt) oraz lubiący forsować tempo Wasilew (od Warta/Wermut). Jedną gonitwę zdołała wygrać raczej przeciętna Evilla (od Erynia/Ghent).
Wielki Damati będzie kontynuował walkę z czołówką w wieku 5 lat. Trudno się spodziewać znaczącej poprawy po Addisie i Wasilewie, który przeszedł po sezonie ze stajni Michała Romanowskiego pod opiekę Sergiusza Zawgorodnego. Ekorix i Evilla zakończyły karierę.
Hajże na Derby!
Wiele wskazuje na to, że potomstwo Ontario HF będzie dyktować warunki w gonitwie Derby 2013. Wystąpią w niej najprawdopodobniej: najlepszy trzylatek ubiegłego sezonu, klacz Netka (od Nesstika Bint Ness/Gips) i niewiele jej ustępująca towarzyszka stajenna Migma (od Minorka/Wermut). Obie te klacze, hodowli SK Tarnawka, trenuje Janusz Kozłowski. Wygrały one po trzy gonitwy. Netka w biegu o Nagrodę Sambora (kat. A) okazała się lepsza od mocnego faworyta, trenowanego przez Adama Wyrzyka Mastera Barsa (Akbars – Mergissa/Ganges), hodowli i własności Krzysztofa Litwiniaka. Do Derby aspirują jeszcze dwa konie po Ontario HF: syn wspaniałej Wienerwy (odniosła 10 zwycięstw w gonitwach pozagrupowych) Wares, hodowli Jana Głowackiego, trenowany przez jego syna Bartosza, i córka zwyciężczyni Oaks Fiszki – Fibia, hodowli SK Tarnawka, własności Krzysztofa Falby, trenowana przez Dorotę Kałubę.
Jak SK Tarnawka (dawniej: Kielnarowa) urosła w siłę
Jak to się dziwnie plecie, także w końskim świecie. Bez intuicji, łutu szczęścia, odrobiny ryzyka i czasami dobrej, przyjacielskiej rady, nie sięgnie się tam, gdzie wzrok nie sięga.
Czesław Witko, gdy zakładał na Pogórzu Dynowskim stadninę w 2001 roku, myślał przede wszystkim o hodowaniu koni użytkowych i rajdowych. I robił to przez sześć lat, aż wreszcie pod koniec roku 2006, podczas pobytu w USA, gdzie pojechał, aby „coś” ewentualnie kupić, dał się namówić znanemu hodowcy i właścicielowi także wyścigowych arabów Longinowi Błachutowi na kupno ogiera Ontario HF.
– Nie było to wcale takie proste – opowiada Czesław Witko. – Właściciel ogiera wahał się, ale w końcu, głównie dzięki dobrze obeznanemu z rynkiem amerykańskim Longinowi, dobiliśmy targu. Przy zakupie obecny był także hodowca, trener i właściciel stadniny w Małej Wsi Jan Głowacki. On już miał za sobą znaczące sukcesy na wyścigach, nawet większe od Błachuta, więc też uważał, że trzeba kuć żelazo, póki gorące. Ontario HF kusił wspaniałym, w 90% polskim „papierem”. Tylko rodziców ma amerykańskiej hodowli, a dalszych przodków już wyłącznie
polskich. Jest atletycznie zbudowany, ma mocny zad oraz skośną, długą łopatkę i solidne nogi. Mimo cech budowy konia wyścigowego, prezentuje typ arabski i polską urodę – kończy Czesław Witko.
A oto rodowód i kariera wyścigowa Ontario HF, które podaję za oficjalną ofertą, opublikowaną na stronie SK Tarnawka:
Ontario HF to syn fenomenalnego konia wyścigowego i wybitnego reproduktora – ogiera Monarch AH, reprezentującego ród Kuhailan Haifi or.ar. Ojcem Monarcha AH był Wiking – reprezentant znakomitej janowskiej linii wyścigowej, wywodzącej się od córki Laura – Worskli. Pochodzą od niej m.in.: Wosk – zwycięzca Derby, Sanna – zwyciężczyni Oaks oraz jej pełna siostra, urodzona w USA ze stanówki w Janowie AH Rhapsodyn Blue, zwyciężczyni IAHA Oaks. Wiking startował z powodzeniem przez 5 lat w Polsce i w USA, przede wszystkim zaś okazał się najlepszym w USA (i prawdopodobnie na świecie) reproduktorem koni wyścigowych. W 1999 roku suma nagród wygranych przez jego potomstwo przekroczyła 5 milionów dolarów. W rankingu tym ,,gonił” Wikinga jego syn, Monarch AH, który po sezonie 1999 zajmował trzecie miejsce w amerykańskim rankingu wszech czasów. Prawdopodobnie dziś wynik Monarcha AH byłby znacznie lepszy, jednak ogier został sprzedany w 2001 na Bliski Wschód, co utrudnia analizę osiągnięć jego potomstwa.
Warto podkreślić, że Monarch AH po stronie matki, legendarnej Sasanki, reprezentuje fenomenalną rodzinę wyścigową Sabelliny. Kontynuatorką tej jedynej w swoim rodzaju linii jest matka Saracena, trójkoronowana Sarmacja, która wygrała Derby i Oaks, jak przedtem Sabellina, Santa, Sasanka i Saszetka. Jak najbardziej godną następczynią Sarmacji jest jej córka Savvannah, pełna siostra Saracena, która z powodu zmiany trenera i dżokeja na krótko przed Derby nie zdobyła błękitnej wstęgi, ale była zdecydowanie najlepszym koniem swojego rocznika i nie tylko.
Ontario HF jest również reprezentantem innej znakomitej polskiej linii wyścigowej, wywodzącej się od janowskiej Orli. Jego matka HF Orzonna urodzona w USA, poczęta jeszcze w Janowie i wyeksportowana w łonie matki, jest wnuczką fenomenalnej, trójkoronowanej Orli. HF Orzonna, zwyciężczyni Oaks w Kalifornii, zakończyła karierę wyścigową wynikiem 2/10 (7-2-0) O+3-1.
Jak przystało na ogiera z tak imponującym wyścigowym rodowodem, Ontario HF podczas trzyletniej kariery wyścigowej (2003–2005) wystartował w 22 gonitwach, w których zawsze zajmował płatne miejsca, wygrywając łącznie 137.116 USD. W każdej z 8 gonitw pozagrupowych, w których brał udział, zajmował miejsca od 1. do 3. (zwyciężył w czterech). Najważniejsze starty w jego karierze 3/22 (8-3-5) 4 to:
2003 – 3 miejsce w gonitwie UAE Equestrian and Racing Federation Stakes (G1) na torze Delaware Park (DEL) w Stanton (DE) – 19.250 USD;
2003 – 1 miejsce w gonitwie Oilmans Arabian Cup Handicap na torze Lone Stark Park (LS) w Grand Prairie (TX) – 9.000 USD;
2003 – 1 miejsce w gonitwie Independence Sprint na torze Retama Park (RET) w San Antonio (TX) – 6.360 USD;
2003 – 2 miejsce w gonitwie Bob Magness Derby (G2) na torze Delaware Park (DEL) w Stanton (DE) – 12.000 USD;
2003 – 2 miejsce w gonitwie Arabian Cup Classic Stakes – na torze Delaware Park (DEL) w Stanton (DE) – 32.500 USD;
2004 – 3 miejsce w gonitwie Winter Open Stake na torze Los Alamitos Race Course (LA) w Los Alamitos (CA) – 1.506 USD;
2004 – 1 miejsce w gonitwie Independence Sprint Colts and Geldings Stake na torze Retama Park (RET) w San Antonio (TX) – 4.920 USD;
2004 – 1 miejsce w gonitwie Arabian Cup Championship Sprint Stake na torze Delaware Park (DEL) w Stanton (DE) – 25.000 USD.
Ontario HF zdobył prestiżową nagrodę Darley w kategorii Najlepszy Czteroletni Ogier/Wałach Roku 2003, przyznawaną przez amerykański Arabian Jockey Club.
Po zakończonej karierze wyścigowej Ontario zajął boks czołowego w macierzystej stadninie. W listopadzie 2006 roku Czesław Witko zakupił ogiera i w styczniu 2007 sprowadził do swojej ówczesnej stadniny Kielnarowa.
Ogier na wagę złota
W 2013 roku Ontario HF pokrył już ponad 20 klaczy. Cena stanówki wynosi 2,5 tys. zł.
– Jeszcze nie mroziliśmy nasienia Ontario, ale najprawdopodobniej to zrobimy, gdyż wyrazili nim zainteresowanie Francuzi. Swoją drogą jesteśmy ciekawi, jakie byłoby potomstwo naszego ogiera i francuskich klaczy, znacznie lepszych od polskich pod względem wyścigowym – mówi kierownik stadniny Piotr Bukała. W kraju, jak na razie, kilku hodowców kupiło od nas nasienie schłodzone, ale nie mamy jeszcze wiadomości na temat wyźrebień.
– Do sezonu 2013 zostały zgłoszone cztery konie po Ontario HF: Esponna (od Elegantka z
Izb/Mocny), Es-Fahan (od E-Diva/Grafik), Wakat (od Wiatka/Pamir) i Wespa (od Wimejka/Wachlarz), ale to nie oznacza, że w 2010 roku nastąpił nagły spadek zainteresowania naszym ogierem. Po prostu nie wszyscy hodowcy i właściciele wysyłają swoje konie na wyścigi. Jednak tegoroczna liczba stanówek świadczy, że wyniki uzyskiwane na torze wyścigowym są najlepszą promocją. Sprzedajemy sporo koni, ostatnio kupiec z Maroka zakupił w pakiecie 20 arabów, w tej liczbie 9 klaczy zaźrebionych Ontario FH i cztery źrebięta po nim. Jedno jest pewne, to dla nas ogier na wagę złota. Jego stanówki i nasienie, oraz wyhodowane przez nas potomstwo, jest na sprzedaż, ale on sam nie! – podsumowuje Piotr Bukała.
Dowiedz się więcej:
Derby 2013: Wares derbistą i rekordzistą!
Nagrody i wyróżnienia dla polskich hodowców »
Prezentacja ogierów w SK Kielnarowa »
Amerykańscy hodowcy w Polsce »
Pierwsze źrebięta Ontario HF »
Ogiery z Kielnarowej »
